De komst van het internet heeft veel positiefs gebracht, maar helaas geeft het internet ook talloze mogelijkheden om iemand (anoniem) publiekelijk te vernederen. Zo kennen we ‘slut shaming, ‘body shaming,’ ‘gender shaming’ en tegenwoordig kan ‘single-shaming’ ook aan dat rijtje toegevoegd worden. We spreken over single shaming als de relatiestatus: ‘single’ door de omgeving wordt gezien als iets dat veranderd of aangepakt moet worden. Single shaming is een diepgeworteld minderwaardigheidsgevoel onder mensen zonder partner dat er iets mis is met hen en dat ze nooit iemand zullen gaan vinden, soms na jarenlang alleen zijn. Het knagende gevoel onder alleenstaanden (en sommige kinderlozen) dat zijzelf en hun levens niet kunnen tippen aan dat van diegene in een relatie (of met nageslacht) blijkt de meesten zonder relatie meer te teisteren dan misschien wordt toegeven. Zo schreef een alleenstaande vrouw ons anoniem: ‘Ik raak soms zo vermoeid van al die stelletjes, die me vertellen dat ik mezelf gelukkig moet maken om een man aan te trekken die me wil. Net als van het overtuigen van koppels dat ik evenveel waard ben als zij, die het wel is gelukt iemand te vinden om van te houden ondanks al hun gebreken. Ik weet dat het niet mijn taak is om hen dit te laten inzien, maar soms voelt het wel zo.’ En daarin zit precies de crux. Is het haar taak om anderen te overtuigen van haar eigen geluk als single? Of dat ze gelukkig genoeg is voor een leuke relatie? Rijst de volgende vraag: ben jij een single vertrouwend op een leuke liefde ergens along the way of ben je een single bij wie dit probleem zo snel mogelijk opgelost moet worden?
Laten we vooropstellen dat het normaal en gezond is om gezelschap te willen van anderen. Net als verbinding. Mensen zijn nou eenmaal sociale ‘dieren.’ De realiteit is echter dat bij singles de nadruk ligt op een relatie met henzelf. Toch, hebben we niet allemaal een relatie met onszelf? Ongeacht of we daarnaast nog een partner of kinderen hebben? Gek dat deze relatie dan als één van de meest oncomfortabele wordt ervaren, terwijl het eigenlijk de meest natuurlijke zou moeten zijn. Er is immers één zekerheid in het leven en dat is dat je dit gegarandeerd door gaat brengen met jezelf. Toch vinden we het makkelijker om met anderen te zijn. Tel daarbij op dat een goede relatie meestal pas op je pad komt wanneer je er graag een zou willen in plaats van wanneer je er een nodig hebt. Nu roepen alle singles natuurlijk meteen dat ze geen relatie nodig hebben, maar het idee als single om koppels ervan te moeten overtuigen evenveel waard te zijn of gelukkig genoeg voor een relatie, geeft stiekem misschien toch de veronderstelling aan dat de relatie superieur wordt gevonden aan de omgekeerde eigen status. En hoewel dat een behoorlijke dooddoener is om te horen, kan deze houding het ontbreken van die leuke partner in de hand werken. Wie zichzelf afwijst, geeft een ander namelijk geen kans om hem of haar te leren kennen. Het voorkomt een bepaalde kwetsbaarheid, die connecties en echte verbinding met iemand ontketenen. Daarnaast wenden veel singles zich tot de oh zo populaire dating apps om die leuke partner op te duikelen. Deze blijken echter dramatisch voor het vinden van die ene leukerd. De wijze waarop we daten, paren en weer uit elkaar gaan, is met de komst van datingapps drastisch veranderd, maar onze basisbehoeften aan connectie, acceptatie, een authentieke verbinding en behandeld worden met compassie/liefde zijn nog altijd hetzelfde. Laat swipen nou net dé manier zijn om onder al deze verlangens uit te komen. Settelen voor een pseudo variant, met gevolgen als ghosting en orbiting van dien, is wat de digitale klok slaat. Online daten vereist zoveel veerkracht, weerbaarheid en aanpassingsvermogen dat het vergelijkbaar is met een never ending worstelwedstrijd, zonder spelregels. Wie vervolgens (te)veel afwijzingen of mislukte dates meemaakt, krijgt last van catastrofale gedachten als: ‘Ik zal altijd alleen blijven’ en het gegeven wil dat alle gelimiteerde gedachten, die verband houden met de mogelijkheid om iemand te ontmoeten, net zo ongunstig zijn voor het vinden van een partner als de gedachte dat een relatie jouw uitvlucht kan worden voor het leven dat je nu leidt a.k.a hét ticket naar een gelukkiger leven. Sociaal psycholoog Roy Baumeister onderzocht zelfs hoe alleen al het idéé van sociale uitsluiting effect heeft op ons IQ en vermogen om helder na te denken, waaruit bleek dat het visualiseren van een toekomst zonder partner leidt tot een verminderd denkvermogen. Om onszelf hiertegen te beschermen doen we er dus goed aan naar alternatieven te zoeken buiten de zo vaak gebruikte datingapps om. En laten we bij DTNG. nou net die mogelijkheid bieden.
In een traditionele cultuur, waarin een relatie of huwelijk nog steeds wordt gezien als het pad naar volwassenheid en het ouderschap als de ultieme vorm van liefhebben, is het misschien helemaal niet gek dat singles zich soms inferieur voelen aan stellen. Singles of mensen zonder kinderen hebben nou eenmaal meer vrijheid en minder verantwoordelijkheden. Hierdoor hoeven ze wellicht minder snel volwassen te worden. Maar of ze dat vervolgens ook daadwerkelijk zijn en minder lief (kunnen) hebben? Laten we wel wezen, single zijn betekent niet dat je minder waard bent dan een ander. Het betekent dat je geen partner hebt. Niet meer en niet minder. Dit vergt autonomie en acceptatie, maar getrouwde mensen of koppels zijn niet automatisch emotioneel meer volwassen, tevreden of gelukkig. Net als dat singles niet allemaal spontaan onvolwassen, ongelukkig en ontevreden zijn. Iedereen kan emotioneel (on)volwassen, (on)tevreden of (on)gelukkig zijn en dit varieert vaak ook nog van dag tot dag of zelfs minuut tot minuut. So let’s ALL enjoy the ride!
